wymowa:
IPA[ˈjasnɔɕʨ̑], AS[i ̯asność] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest jasne
(1.2) światło wysyłane przez źródło światła[1]
(1.3) delikatny, słabo nasycony odcień
(1.4) przejrzystość, zrozumiałość i klarowność
(1.5) czystość, dźwięczność głosu[1]
(1.6) astr. ilość energii świetlnej wysyłanej przez ciało niebieskie w jednostce czasu; zob. też jasność (astronomia) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
(1.3) W celu zwiększenia jasności koloru, można do danej farby dolać trochę białej.
(1.4) Jeśli ktoś logicznie myśli, to z reguły cechuje go jasność wypowiedzi.
(1.6) Należy rozróżnić pojęcia obserwowanej jasności gwiazdy i jasności absolutnej.
składnia:
kolokacje:
(1.3) jasność cery / oczu / skóry / włosów • jasność nieba
(1.4) jasność argumentacji / języka / myśli / sformułowania / wykładu / wywodu
(1.5) jasność dźwięku / głosu / tonu
(1.6) jasność absolutna • jasność gwiazdy / komety / planetoidy / planety / satelity
synonimy:
(1.2) blask, lśnienie, naświetlenie
(1.3) bladość
(1.4) logiczność, ścisłość, dokładność, precyzyjność, niedwuznaczność
antonimy:
(1.2) ciemność
(1.3) intensywność
(1.4) niejasność, mętność, dwuznaczność, wieloznaczność, niezrozumiałość, niespójność
(1.5) nieczystość
hiperonimy:
(1.1) cecha
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jasnota ż, jasne n
czas. jaśnieć ndk., pojaśnieć dk.
przym. jasny, jaśniutki
przysł. jasno
tem. słow. jasno-
wykrz. jasne
związki frazeologiczne:
dla jasnościgwoli jasności
etymologia:
pol. jasny + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „jasność” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.