jano

jano (język dolnołużycki)

wymowa:

znaczenia:

partykuła

(1.1) tylko

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Kito Michałk — tak gronjašo se tomu molarjeju — njeběšo zły, ale jano lažkomyslony cłowjek. → Kito Michałk - tak nazywał się ten malarz - nie był złym, lecz tylko lekkomyślnym człowiekiem.

(1.1) Kompozicija ako słowotworna metoda jo w dolnoserbšćinje až do drugeje swětoweje wojny podrědowanu rolu grała, tak až se jawi w Mukowem słowniku jano gjarstka kompozitumow. → Złożenie jako metoda słowotwórcza odgrywała w języku dolnołużyckim aż do czasów drugiej wojny światowej podrzędną rolę, tak iż w słowniku Arnoszta Muki jest tylko garść compositów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

jano (język fiński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) pragnienie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. janota

przym. janoinen

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: