janczarka
janczarka (język polski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) hist. wojsk. strzelba turecka o długiej lufie i krótkiej zakrzywionej kolbie, często bardzo ozdobna, używana głównie przez osmańskich janczarów, także w XVII-wiecznej Polsce[1][2] ; zob. też janczarka w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik janczarka janczarki dopełniacz janczarki janczarek celownik janczarce janczarkom biernik janczarkę janczarki narzędnik janczarką janczarkami miejscownik janczarce janczarkach wołacz janczarko janczarki
- przykłady:
- (1.1) Janczarowie (…) służyli pieszo uzbrojeni w strzelby, zwane w Polsce janczarkami, krótkie szable, kordelas i pistolet za pasem[3].
- (1.1) Z promów zaczęły grzmieć janczarki, którym dragonia huknęła w odpowiedź z bandoletów[4].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. janczarski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Słownik wyrazów obcych, red. Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-11487-8.
- ↑
Hasło „janczarka” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska ilustrowana, Warszawa, P. Laskauer i W. Babicki, 1901, t. 2, s. 282.
- ↑ Henryk Sienkiewicz, Pan Wołodyjowski, rozdz. LI.
