język monocentryczny
język monocentryczny (język polski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. język, któremu można przypisać tylko jedną formę standardową[1]; zob. też język ogólny#policentryzm lingwistyczny w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik język monocentryczny języki monocentryczne dopełniacz języka monocentrycznego języków monocentrycznych celownik językowi monocentrycznemu językom monocentrycznym biernik język monocentryczny języki monocentryczne narzędnik językiem monocentrycznym językami monocentrycznymi miejscownik języku monocentrycznym językach monocentrycznych wołacz języku monocentryczny języki monocentryczne
- przykłady:
- (1.1) Język polski jest językiem monocentrycznym i nie ma wariantów/standardów narodowych.[1]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) język policentryczny, język pluricentryczny
- hiperonimy:
- (1.1) język
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) monocentric language
- chorwacki: (1.1) monocentrični jezik m
- niemiecki: (1.1) monozentrische Sprache ż
- serbski: (1.1) моноцентрични језик m
- źródła: