jęczmyk (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈjɛ̃n͇ʧ̑mɨk], AS[i ̯ṇčmyk], zjawiska fonetyczne: udziąs.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) med. przest. jęczmień (choroba oka)[1][2][3]
(1.2) daw. jęczmień (zboże)[2][4]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nie trzyj oka, bo znów jęczmyk ci się zrobi.
(1.2) Bo nie maszci zboża inszego pożyteczniejszego, jedno żyto, pszenica, jęczmyk miły a owies[5].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) gradówka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jęczmień m
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
według Słownika polszczyzny XVI wieku (1.2) jest zdrobnieniem słowa jęczmień[4]
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasła „jęczmyk”, „jęczmień” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. III, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 417.
  2. 2,0 2,1   Hasło „jęczmyk” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 176.
  3.   Hasło „ięczmyk” w: Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. 2, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 873-874.
  4. 4,0 4,1   Hasło „jęczmyk” w: Stanisław Bąk, Maria Renata Mayenowa, Franciszek Pepłowski i in., Słownik polszczyzny XVI wieku, t. IX, PAN, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1966–, s. 511-512.
  5. Mikołaj Rej, Żywot człowieka poczciwego; pisownia współczesna