Wikisłownik

izvor

izvor (język chorwacki) edytuj

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) źródło
odmiana:
(1.1) lp izvor, izvora, izvoru, izvor, izvorom, izvoru, izvore; lm izvori, izvora, izvorima, izvore, izvorima, izvorima, izvori
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. izvirati
przym. izvorni
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

izvor (język rumuński) edytuj

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) źródło (wody)[1][2]
(1.2) strumień[2]
(1.3) przen. źródło, początek[1][2]
odmiana:
(1.1-3) lp izvor; lm izvoare
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. izvorî
związki frazeologiczne:
etymologia:
cs. изворъ (izvorъ)[2] → źródło[3]
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1963.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3   Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 158.
  3. ↑   Hasło „изворъ” w: Franz Miklosich, Lexicon palaeoslovenico-graeco-latinum emendatum auctum, Guilelmus Braumueller, Wiedeń 1862–1865, s. 242.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=izvor&oldid=8222637”