izomorfizm

izomorfizm (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌizɔ̃ˈmɔrfʲism̥], AS: [izõmorfʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) mat. odwzorowanie pomiędzy dwiema przestrzeniami matematycznymi, zachowujące wszystkie relacje i funkcje

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	izomorfizm
dopełniacz	izomorfizmu
celownik	izomorfizmowi
biernik	izomorfizm
narzędnik	izomorfizmem
miejscownik	izomorfizmie
wołacz	izomorfizmie

przykłady:

(1.1) Między tymi obiektami zachodzi izomorfizm – nie da się ich odróżnić na podstawie ich własności.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. morfizm m, homomorfizm m, homeomorfizm m, epimorfizm m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) isomorphism
• baskijski: (1.1) isomorfismo
• hiszpański: (1.1) isomorfismo m
• włoski: (1.1) isomorfismo m

źródła: