izafet
izafet (język polski)
edytuj- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. gram. konstrukcja składniowa, występująca m.in. w językach semickich, irańskich i turkijskich, w której jeden rzeczownik określany jest przez inny rzeczownik bądź rzadziej – przez przymiotnik; jej odpowiednikiem w języku polskim jest zwykle rzeczownik z przydawką dopełniaczową lub rzeczownik z przydawką przymiotną[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik izafet izafety dopełniacz izafetu izafetów celownik izafetowi izafetom biernik izafet izafety narzędnik izafetem izafetami miejscownik izafecie izafetach wołacz izafecie izafety
- przykłady:
- (1.1) W języku arabskim pierwszy człon izafetu stoi w „status constructus”, a więc jest to rzeczownik pozbawiony jakiegokolwiek rodzajnika, określonego czy nieokreślonego.
- (1.1) Izafet w języku perskim składa się z rzeczowników lub rzeczowników i przymiotników, a jego wykładnikiem jest enklityka „-e” lub „-ye”.
- (1.1) W języku tureckim istnieją cztery rodzaje izafetu: trzy rodzime i jeden zapożyczony z języka perskiego.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- arabski: (1.1) إضافة (iḍāfa)
- hebrajski: (1.1) סמיכות ż (smichut)
- perski: (1.1) اضافه (ezâfe)
- turecki: (1.1) tamlama, izafet
- źródła:
- ↑
Mateusz Kłagisz, Perskie (dari) zapożyczenia oraz kalki językowe w języku paszto w: „Studia Linguistica Universitatis Iagellonicae Cracoviensis”, t. 125, 2008, s. 79-102 (zwł. 98-99).
izafet (język angielski)
edytujizafet (język tatarski)
edytuj- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła: