izafet

izafet (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. gram. konstrukcja składniowa, występująca m.in. w językach semickich, irańskich i turkijskich, w której jeden rzeczownik określany jest przez inny rzeczownik bądź rzadziej – przez przymiotnik; jej odpowiednikiem w języku polskim jest zwykle rzeczownik z przydawką dopełniaczową lub rzeczownik z przydawką przymiotną

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	izafet	izafety
dopełniacz	izafetu	izafetów
celownik	izafetowi	izafetom
biernik	izafet	izafety
narzędnik	izafetem	izafetami
miejscownik	izafecie	izafetach
wołacz	izafecie	izafety

przykłady:

(1.1) W języku arabskim pierwszy człon izafetu stoi w „status constructus”, a więc jest to rzeczownik pozbawiony jakiegokolwiek rodzajnika, określonego czy nieokreślonego.

(1.1) Izafet w języku perskim składa się z rzeczowników lub rzeczowników i przymiotników, a jego wykładnikiem jest enklityka „-e” lub „-ye”.

(1.1) W języku tureckim istnieją cztery rodzaje izafetu: trzy rodzime i jeden zapożyczony z języka perskiego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. izafetowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

tur. izafet < arab. إضافة (iḍāfa(t)), por. pers. اضافه (ezâfe)

uwagi:

tłumaczenia:

• arabski: (1.1) إضافة (iḍāfa)
• hebrajski: (1.1) סמיכות ż (smichut)
• perski: (1.1) اضافه (ezâfe)
• turecki: (1.1) tamlama, izafet

źródła:

izafet (język angielski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) jęz. izafet

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pers. اضافه (ezâfe) < arab. إضافة

uwagi:

źródła:

izafet (język tatarski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) jęz. izafet

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

tur. izafet < arab. إضافة (iḍāfa(t)), por. pers. اضافه (ezâfe), ros. изафет

uwagi:

źródła: