wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) młody[1]

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) młodzieniec[1]

rzeczownik, rodzaj żeński

(3.1) dziewica[1]
odmiana:
(1.1) (deklinacja III)
(2.1-3.1) iuvenis, iuvenis (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy);
przykłady:
(2.1) Duo iuvenēs apud iānuam sunt et vocant.Dwóch młodzieńców jest pod bramą i wzywa cię.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(3.1) virgō
antonimy:
(1.1) senex, vetus
(2.1) senex
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. iuventus ż, iunix ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) praindoeur. *h₂yuh₁en-; spokrewniony z sanskr. युवन् (yúvan), pers. جوان (javān) i st.ang. ġeong
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Hasło „iuvenis” w: Słownik łacińsko-polski, wyd. dziesiąte, opr. Kazimierz Kumaniecki, według słownika Hermana Mengego i Henryka Kopii, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1977, s. 283.