islænding

islænding (język duński)

wymowa:

IPA: [ˈislεneŋ]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) Islandczyk, Islandka

odmiana:

(1.1) en islænding, islændingen, islændinge, islændingene

przykłady:

(1.1) Islændinge lærer dansk som første fremmedsprog i skolen. → Islandczycy uczą się w szkole duńskiego jako pierwszego języka obcego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) islænder

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Island n, islandsk n, islænder w

przym. islandsk

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.nord. íslendingr

uwagi:

źródła: