isfahańczyk
isfahańczyk (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik isfahańczyk isfahańczycy dopełniacz isfahańczyka isfahańczyków celownik isfahańczykowi isfahańczykom biernik isfahańczyka isfahańczyków narzędnik isfahańczykiem isfahańczykami miejscownik isfahańczyku isfahańczykach wołacz isfahańczyku isfahańczycy
- przykłady:
- (1.1) Teherańczycy szczególnie dużo miejsca poświęcają w swoich opowieściach obywatelom Szirazu i Isfahanu. Tych pierwszych kochają tych drugich nienawidzą. Isfahańczycy mają opinię zbyt pewnych siebie, przekonanych o swojej wyższości, niezbyt uprzejmych, zakochanych w pieniądzach, wyjątkowo skąpych i konserwatywnych[2].
- (1.1) W 1387 r. zbuntowali się isfahańczycy w Persji południowej. I tym razem barbarzyński wódz stłumił rebelię zaś każdemu ze swoich wojowników kazał wrócić z głową jednego Persa[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Jan Grzenia, Słownik nazw geograficznych z odmianą i wyrazami pochodnymi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15609-1, s. 117.
- ↑ Marek Kęskrawiec, Czwarty Pożar Teheranu, s. 78, 2010.
- ↑ Antoni Romuald Chodyński, Oręż perski i indoperski XVI-XIX wieku ze zbiorów polskich, Muzeum Zamkowe w Malborku, 2000.