interpretacja (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA: [ˌĩntɛrprɛˈtat͡sʲja], AS: [ĩnterpretacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wykładnia, wyjaśnienie, tłumaczenie; zob. też interpretacja w Wikipedii
(1.2) szt. twórcze odtworzenie utworu lub dzieła
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Dosłowna interpretacja tego wiersza nie ma sensu, należy raczej rozszyfrować zawarte w nim metafory.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zinterpretowanie n, interpretowanie n, interpretator m, interpretatorka ż
czas. interpretować ndk., zinterpretować dk.
przym. interpretacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. interpretatio[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „interpretacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „interpretacja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.