intentus
intentus (język łaciński) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1-2) (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik intentus intenta intentum intentī intentae intenta dopełniacz intentī intentae intentī intentōrum intentārum intentōrum celownik intentō intentae intentō intentīs biernik intentum intentam intentum intentōs intentās intenta ablatyw intentō intentā intentō intentīs wołacz intente intenta intentum intentī intentae intenta stopień wyższy intentior (deklinacja III) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik intentior intentius intentiōrēs intentiōra dopełniacz intentiōris intentiōrum celownik intentiōrī intentiōribus biernik intentiōrem intentius intentiōrēs intentiōra ablatyw intentiōre intentiōribus wołacz intentior intentius intentiōrēs intentiōra stopień najwyższy intentissimus (deklinacja I-II) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik intentissimus intentissima intentissimum intentissimī intentissimae intentissima dopełniacz intentissimī intentissimae intentissimī intentissimōrum intentissimārum intentissimōrum celownik intentissimō intentissimae intentissimō intentissimīs biernik intentissimum intentissimam intentissimum intentissimōs intentissimās intentissima ablatyw intentissimō intentissimā intentissimō intentissimīs wołacz intentissime intentissima intentissimum intentissimī intentissimae intentissima
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) gravis
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła: