inkorporacja

inkorporacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌĩŋkɔrpɔˈraʦ̑ʲja], AS: [ĩŋkorporacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) polit. wcielenie, włączenie do jakiejś całości, zwłaszcza jednego terytorium w innego państwa

(1.2) praw. zebranie przepisów w usystematyzowaną całość

(1.3) jęz. zjawisko włączania do orzeczenia dopełnieniowych określeń zaimkowych lub rzeczownikowych

(1.4) rzad. przest. uosobienie, wcielenie

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	inkorporacja	inkorporacje
dopełniacz	inkorporacji	inkorporacji / przest. inkorporacyj
celownik	inkorporacji	inkorporacjom
biernik	inkorporację	inkorporacje
narzędnik	inkorporacją	inkorporacjami
miejscownik	inkorporacji	inkorporacjach
wołacz	inkorporacjo	inkorporacje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. inkorporować ndk.

przym. inkorporacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. incorporatio → wcielenie

uwagi:

por. ekskorporacja

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) incorporation
• bułgarski: (1.1) инкорпорация ż; (1.2) инкорпорация ż; (1.3) инкорпорация ż
• niemiecki: (1.1) Anschluss m, Einverleibung ż, Inkorporation ż
• rosyjski: (1.1) инкорпорация ż
• ukraiński: (1.1) інкорпорація ż; (1.2) інкорпорація ż; (1.3) інкорпорація ż

źródła: