inicjacja
inicjacja (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌĩɲiˈt͡sʲjat͡sʲja], AS: [ĩńicʹi ̯acʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) rozpoczęcie czynności, procesu działania
- (1.2) ceremonia przyjęcia nowego członka
- (1.3) wtajemniczenie w coś, zaznajomienie się z czymś nowym, zapoznanie się
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik inicjacja inicjacje dopełniacz inicjacji inicjacji / przest. inicjacyj[1] celownik inicjacji inicjacjom biernik inicjację inicjacje narzędnik inicjacją inicjacjami miejscownik inicjacji inicjacjach wołacz inicjacjo inicjacje
- przykłady:
- (1.1) Musimy jej podziękować za inicjację tych cudownych spotkań.
- (1.2) Warunkiem koniecznym odbycia inicjacji w sekcie jest wpłacenie dużej sumy na jej konto.
- (1.3) Kasia często się chwali, że przeszła inicjację seksualną w wieku 15 lat.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. inicjować, zainicjować
- rzecz. inicjator m, inicjatorka ż, inicjowanie n, zainicjowanie n, inicjał mrz
- przym. inicjacyjny, inicjatorski
- przysł. inicjacyjnie
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) initiation; (1.2) initiation; (1.3) initiation
- esperanto: (1.1) inico; (1.2) inico; (1.3) inico
- francuski: (1.1) initiation ż; (1.2) initiation ż; (1.3) initiation ż
- hiszpański: (1.1) iniciación ż; (1.2) iniciación ż; (1.3) iniciación ż
- szwedzki: (1.1) inledning w; (1.3) invigning w
- tybetański: དབང༌
- włoski: (1.2) iniziazione ż; (1.3) iniziazione ż
- źródła:
- ↑ Hasło „inicjacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.