Wikisłownik

incultus

incultus (język łaciński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) roln. nieuprawiany/nieuprawny[1][2]
(1.2) zaniedbany, nieprzystrojony, nieuporządkowany[1][2]
(1.3) niewykształcony[2]
(1.4) zdziczały, prymitywny, nieokrzesany, niecywilizowany[1][2]

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) zaniedbanie[1][2]
(2.2) nieokrzesanie, brak kultury, wykształcenia[1][2]
odmiana:
(1.1-4) incult|us, ~a, ~um
(2.1-2) incult|us, ~us (deklinacja IV)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1-2) łac. in- + cultus → nie- + zadbany/wytworny
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Hasło „incultus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 324.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Hasło „incultus” w: Słownik łacińsko-polski, wyd. pierwsze, opr. Kazimierz Kumaniecki, według słownika Hermana Mengego i Henryka Kopii, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1957.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=incultus&oldid=6673124”