impertynent

impertynent (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌĩmpɛrˈtɨ̃nɛ̃nt], AS: [ĩmpertỹnẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zachowująca się niegrzecznie, arogancko, obraźliwie lub bezczelnie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	impertynent	impertynenci
dopełniacz	impertynenta	impertynentów
celownik	impertynentowi	impertynentom
biernik	impertynenta	impertynentów
narzędnik	impertynentem	impertynentami
miejscownik	impertynencie	impertynentach
wołacz	impertynencie	impertynenci
depr. M. i W. lm: (te) impertynenty

przykłady:

(1.1) Nie powinni wpuszczać takich impertynentów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) arogant, hucpiarz, tupeciarz, zuchwalec

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. impertynencja ż

forma żeńska impertynentka ż

przym. impertynencki

przysł. impertynencko

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. impertinent

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) impertinent person
• esperanto: (1.1) impertinentulo
• hiszpański: (1.1) impertinente m
• jidysz: (1.1) שייגעץ m (szejgec)
• niemiecki: (1.1) Flegel m
• włoski: (1.1) impertinente m

źródła: