imbecyl

imbecyl (język polski)

wymowa:

IPA: [ĩmˈbɛʦ̑ɨl], AS: [ĩmbecyl], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) med. ktoś z niedorozwojem umysłowym

(1.2) pot. obraź. głupek

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	imbecyl	imbecyle
dopełniacz	imbecyla	imbecyli / imbecylów
celownik	imbecylowi	imbecylom
biernik	imbecyla	imbecyli / imbecylów
narzędnik	imbecylem	imbecylami
miejscownik	imbecylu	imbecylach
wołacz	imbecylu	imbecyle
depr. M. i W. lm: (te) imbecyle

przykłady:

(1.2) Ten tępy imbecyl patrzy na to ze złej perspektywy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) głuptak

(1.2) debil, bałwan, idiota, dureń, kretyn

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. imbecylizm mrz, imbecylność ż, imbecylowatość ż

przym. imbecylny, imbecylowaty

przysł. imbecylnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. imbezill → upośledzony umysłowo, franc. imbécile → upośledzony umysłowo < łac. imbecillus → wątły

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) imbecile
• białoruski: (1.1) імбецыл m; (1.2) прыдурак m
• francuski: (1.2) imbécile m
• jidysz: (1.2) בהמה ż (behejme), חכם m (chochem)
• nowogrecki: (1.1) βλάκας m
• włoski: (1.1) imbecille m; (1.2) imbecille m

źródła: