idiomatyka

idiomatyka (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. nauka o idiomach

(1.2) jęz. zbiór idiomów np. w określonym języku, dialekcie lub dziele

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: idiomatyk

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	idiomatyka	idiomatyki
dopełniacz	idiomatyki	idiomatyk
celownik	idiomatyce	idiomatykom
biernik	idiomatykę	idiomatyki
narzędnik	idiomatyką	idiomatykami
miejscownik	idiomatyce	idiomatykach
wołacz	idiomatyko	idiomatyki

(2.1) zob. idiomatyk

przykłady:

(1.1) W tym rozdziale pragnę przedstawić propozycję metodologiczną naukowca od lat zajmującego się badaniem idiomatyki porównawczej z perspektywy kognitywnej (…)

(1.2) Pisarz wykorzystuje często stereotyp, utwierdzony już wcześniej w potocznej idiomatyce, aby za jego pomocą dokonać aktu demaskacyjnego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. idiom m, idiomatyk m, idiomat m, idiomatyzm m, idiomatyczność ż, idiomowość ż, idiomatyzacja ż, idiomatyzowanie n

czas. idiomatyzować ndk.

przym. idiomatyczny, idiomowy

przysł. idiomatycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) идиоматика ż; (1.2) идиоматика ż

źródła: