Wikisłownik

huśtawka

huśtawka (język polski) edytuj

 
huśtawka (1.1)
 
huśtawka (1.1)
 
huśtawka (1.1) ogrodowa
wymowa:
IPA: [xuɕˈtafka], AS: [χuśtafka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​?/i
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przyrząd do bujania dzieci; zob. też huśtawka w Wikipedii
(1.2) przen. gwałtowne zmiany, wahania; zmienność
(1.3) daw. środ. więz.[1] polit.[2] szubienica
odmiana:
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikhuśtawkahuśtawki
dopełniaczhuśtawkihuśtawek
celownikhuśtawcehuśtawkom
biernikhuśtawkęhuśtawki
narzędnikhuśtawkąhuśtawkami
miejscownikhuśtawcehuśtawkach
wołaczhuśtawkohuśtawki
przykłady:
(1.1) Dzieci wesoło bujały się na huśtawce.
składnia:
kolokacje:
(1.1) huśtawka łańcuchowa/ogrodowa/ramieniowa/wagowa
(1.2) huśtawka nastrojów
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. huśtanie n
zdrobn. huśtaweczka ż
czas. huśtać
wykrz. huśt
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Słowniczek gwary więziennej, „Język Polski” nr 10/1913, s. 297.
  2. ↑ Mieczysław Karaś, Kilka uwag o polskiej gwarze partyjnej przed pierwszą wojną światową, „Język Polski” nr 1/1951, s. 21.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=huśtawka&oldid=7975569”