hreczka (język polski) edytuj

 
hreczka (1.1)
 
hreczka (1.2)
 
hreczka (1.3)
 
hreczka (1.4)
wymowa:
IPA[ˈxrɛʧ̑ka], AS[χrečka]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. rdest[1]
(1.2) reg. (Kraków)[2] gw. lwow.[2] gw. (Bukowina)[3] gryka[1]
(1.3) gw. (Bukowina) kasza gryczana[3]
(1.4) maść koniasiwa z brązowymi plamkami
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.2) Łąki pokrywała para unosząca się ku górze; ptaki śpiewały, ludzie wyjeżdżali na pola; płowy łan żytni kołysał się pochylonymi kłosy, a kwitnąca hreczka zaprawiała wonią powietrze czyste, lekkie, którym miło było oddychać[4].
(1.2) Oto co się dzieje w małych miasteczkach podczas wojny; ludzie, tak gorliwie zajmują się strategją, że im hreczka marnieje i emerytura w kasach miejsce zawala[5].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rdest
(1.2) gryka
(1.3) kasza gryczana
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) roślina
(1.2) roślina
(1.3) kasza
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. hreczysko n, hreczanyk m, hreczanik m, hreczuski m, Hreczyszcze n
przym. hreczany, hreczkowy, hreczkowaty
związki frazeologiczne:
siać hreczkę
etymologia:
ukr. гречка[1] (grečka)
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: rdest
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: gryka
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kasza gryczana
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Hasło „hreczka” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 58.
  2. 2,0 2,1   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. 3,0 3,1 Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 89; dostęp: 9 listopada 2018.
  4. J. I. Kraszewski: Ulana.
  5. B. Prus: Zaściankowi politycy.