homiletyka (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) teol. dyscyplina teologiczna, nauka o układaniu i wygłaszaniu kazań[1]; zob. też homiletyka w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Po wykładzie z homiletyki klerycy poszli na obiad.
(1.1) Poznał najnowsze trendy we współczesnej homiletyce polskiej.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) nauka
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. homilia ż, homiliarz m, homiletyk m, homilista m
przym. homilijny, homiletyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. ὁμιλητική < gr. ὁμιλίαkonwersacja, rozmowa < gr. ὁμιλεῖνprzebywać razem, rozmawiać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „homiletyka” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.