Wikisłownik

historiozofia

historiozofia (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA: [ˌxʲistɔrʲjɔˈzɔfʲja], AS: [χʹistorʹi ̯ozofʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j 
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) filoz. dziedzina filozofii zajmująca się refleksją nad dziejami, ich sensem, biegiem i celem, próbująca ustalić prawidłowości, które nimi rządzą; jej przedmiotem badań jest też postrzeganie procesów dziejowych przez ludzi oraz różne sposoby ich przedstawiania i rozumienia[1]; zob. też historiozofia w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikhistoriozofiahistoriozofie
dopełniaczhistoriozofiihistoriozofii / przest. historiozofij
celownikhistoriozofiihistoriozofiom
biernikhistoriozofięhistoriozofie
narzędnikhistoriozofiąhistoriozofiami
miejscownikhistoriozofiihistoriozofiach
wołaczhistoriozofiohistoriozofie
przykłady:
(1.1) Problematyka kantowskiej filozofii prawa ściśle wiąże się z problematyką filozofii polityki, jak i historiozofią, ponieważ dotyczy związków między polityką i moralnością oraz dziejowego postępu ludzkości poprzez rozwój i doskonalenie prawa[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) filozofia dziejów, filozofia historii
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) filozofia
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
(1.1) mesjanizm, winkelriedyzm, prowidencjalizm, heroizm, finalizm, materializm historyczny, heglizm, historyzm, historycyzm, millenaryzm, progresywizm
wyrazy pokrewne:
rzecz. historiozof m
przym. historiozoficzny
przysł. historiozoficznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. historia + filozofia
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło „historiozofia” w: encyklopedia onet.pl.
  2. ↑ Karol Kuźmicz Immanuel Kant jako inspirator polskiej teorii i filozofii prawa w latach 1918-1950, wyd. Temida 2, Białystok 2009, ISBN 978-83-89620-78-1, s. 80
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=historiozofia&oldid=8285022”