wymowa:
IPA: [ˈhɪnˌʀɪçtən] IPA: [ˌʀɪçtətə ˈhɪn] IPA: [ˈhɪnɡəˌʀɪçtət]
znaczenia:

czasownik słaby, rozdzielnie złożony

(1.1) praw. dokonywać egzekucji, dokonać egzekucji
odmiana:
(1.1)[1] hinrichten (richtet hin), richtete hin, hingerichtet (haben)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Hinrichten n, Hinrichtung ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: richtenabrichtenanrichtenaufrichtenausrichtenberichteneinrichtenentrichtenherrichtenhinrichtenverrichtenvorrichtenwiederherrichtenzurichten
źródła: