wymowa:
, IPA: [ˈxɛt͡sa], AS: eca]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. przest. zabawna sytuacja najczęściej wywołująca zaskoczenie
(1.2) pot. przest. zdarzenie lub ciąg zdarzeń wywołujący zamieszanie i mający negatywne skutki
(1.3) daw. cyrk, w którym szczuto psami zwierzęta oraz uprawiano woltyżerkę w formie rozrywki dla widzów[1]
(1.4) daw. łow. naganka myśliwska[1]
(1.5) daw. skoki, podskakiwanie[2]
odmiana:
(1.1-2) zwykle lp,
(1.3-5)
przykłady:
(1.1) Z tym wyścigiem to istna heca była!
składnia:
kolokacje:
(1.1) dla hecy
synonimy:
(1.1) beka, jaja, figiel
(1.2) awantura, cyrk
(1.4) obława, nagonka, naganka, gon
antonimy:
hiperonimy:
(1.3) szczwalnia, cyrk
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. hecować ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Hetzeszczucie, sfora, dzika zabawa[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: szczwalnia
(1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: naganka
źródła:
  1. 1 2 3 Kopaliński W., Słownik mitów i tradycji kultury, Wyd. 2, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1987, s. 362-363, ISBN 83-06-00861-8.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „heca” w: Słownik języka polskiego, red. Aleksander Zdanowicz i in., t. 1, M. Orgelbrand, Wilno 1861, s. 395.
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) sylaba
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: