harować (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[xaˈrɔvaʨ̑], AS[χarovać] ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) ciężko pracować
(1.2) gw. (Kresy) biedować[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Harował na jakichś torfowiskach, zanurzony po kolana w mokrej zawiesinie[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Poznań) harać; pot. chodzić jak koń w kieracie, chodzić jak w kieracie, tyrać, zaiwaniać, zachrzaniać; eufem. zapierniczać; posp. zapieprzać; wulg. zapierdalać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. harowanie n, harówka ż
czas. harać ndk.
związki frazeologiczne:
harować jak wółharować jak końharować jak dziki osiołharować od świtu do nocyharować na cudzym
etymologia:
(1.1) niem. harren[3]
(1.2) ros. lub ukr.[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: biedować
źródła:
  1. 1,0 1,1 Ewa Jędrzejko, Elementy kresowe w języku Gabrieli Zapolskiej, w: Prace językoznawcze, t. 19 pod red. Aliny Kowalskiej i Aleksandra Wilkonia, Uniwersytet Śląski, Katowice 1991, s. 75.
  2. Tadeusz Kwiatkowski, Panopticum, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3.   Hasło „harować” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.