haratać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[xaˈrataʨ̑], AS[χaratać]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. haratnąć)

(1.1) uderzać, niszcząc coś lub zadając komuś ranę

czasownik zwrotny niedokonany haratać się (dk. haratnąć się)

(2.1) ranić samego siebie
(2.2) ranić się, kaleczyć się wzajemnie; szarpać się
odmiana:
(1.1) koniugacja I lub rzad. koniugacja IX, haratam / rzad. haraczę[1][2]; lub rzad.
(2.1-2) lub rzad.
przykłady:
(1.1) Przez całą lekcję haratał ławkę długopisem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) haratać w gałę
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. haratanie n, haratnięcie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „haratać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „haratać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.