høj

høj (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈhɔjˀ]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wysoki

(1.2) przen. wysoki (znajdujący się wysoko w hierarchii)

(1.3) przen. wysoki (o dużym natężeniu)

(1.4) akust. głośny

(1.5) muz. wysoki

(1.6) przen. pod wpływem substancji odurzającej

rzeczownik, rodzaj wspólny

(2.1) wzgórze, pagórek

odmiana:

(1) høj, højt, høje; st. wyższy højere; st. najwyższy højest

(2.1) en høj, højen, høje, højene

przykłady:

(1.1) En høj mand stod på et højt bjerg. → Wysoki mężczyzna stał na wysokiej górze.

(1.2) Min kat har fået den højeste pris ved huskatteudstillingen på Fyn. → Mój kot otrzymał najwyższą nagrodę na wystawie kotów domowych na Fionii.

(1.3) Høj feber og blodig opkastning er meget karakteristiske for denne frygtelige sygdom. → Wysoka gorączka i krwawe wymioty są bardzo charakterystyczne dla tej strasznej choroby.

(1.3) Tofu, seitan og tempeh har et højt proteinindhold. → Tofu, seitan i tempeh mają wysoką zawartość białka.

(1.5) Sangerinden sang med høje toner. → Pieśniarka śpiewała w wysokiej tonacji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) bakke

antonimy:

(1.1) lav

(1.2) stille

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. højt

rzecz. højhed w

czas. forhøje

związki frazeologiczne:

højst / allerhøjst → co najwyżej

etymologia:

st.nord. hór

uwagi:

źródła: