grzechotać (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zagrzechotać)

(1.1) wydawać z siebie grzechot
(1.2) wywoływać grzechotanie przez poruszanie instrumentem lub przedmiotem
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IX, grzechoczę / grzechocę[1][2][3]; lub
przykłady:
(1.1) Z głębokości wielkich domów / ślepe kraby wyszły, / a za nimi grzechotały ogony / rude jak lisy[4].
(1.1) Trzeszczą w nich stawy i kości grzechoczą, / Z uszu im piasek się sypie, / Żwir zgrzyta w płucach, a jednak ochoczo / Tańcują sobie na stypie[5].
(1.2) Dzieci grzechocą terkotkami, biegając po sieni.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. grzechot mrz, grzechotanie n, grzechotka ż, grzechotnik mzw, grzechotniki lm nmos, grzechotnikowate lm nmos
czas. zagrzechotać dk.
przym. grzechotliwy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pochodzenie dźwiękonaśladowcze[6]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „grzechotać” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „grzechotać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3.   Hasło „grzechotać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  4. Karol Topornicki, Chwila biblijna(z tomu „Widma”)
  5. Felicjan Faleński, Taniec szkieletów
  6.   Hasło „grzechotać” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.