grzebać (język polski) edytuj

 
koń grzebie (1.1) kopytem
wymowa:
IPA[ˈɡʒɛbaʨ̑], AS[gžebać] ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) rozgarniać, np. ziemię
(1.2) chować zmarłego do grobu lub zajmować się grabarstwem[1]
(1.3) szukać czegoś rozgarniając coś lub przerzucając[1]
(1.4) skazywać kogoś na porażkę[1]
(1.5) pot. nieudolnie coś naprawiać[1]
(1.6) o zawalonej budowli, ziemi, gruzie: przysypywać kogoś, powodując jego śmierć[1]

czasownik zwrotny grzebać się

(2.1) pot. robić coś denerwująco powoli
(2.2) pot. drapać się
(2.3) pot. nieudolnie coś naprawiać[2]
odmiana:
(1.1-6) koniugacja IX
(2.1-3) koniugacja IX
przykłady:
(1.2) Pani zabija pana, zabiwszy grzebie w gaju.[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) chować
(2.1) guzdrać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. grzebień m, pogrzeb m, pogrzebacz m, grzebała m/ż, grzebowisko n, grzebiące nmos, grzebanie n, pogrzebanie n
czas. grześć ndk., pogrześć dk., pogrzebać dk.
przym. grzebalny, grzebieniasty
związki frazeologiczne:
etymologia:
Pierwotnie czasownik wielokrotny od starszego pol. grześć, a to z prasł. *gre(b)ti → 'skrobać, drapać; grzebać, rozgarniać wierzchnią warstwę ziemi'[4].
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4   Hasło „grzebać II” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „grzebać się” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Adam Mickiewicz Lilie
  4.   Hasło „grzebać” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.