Wikisłownik

gru̐v

gru̐v (język wilamowski) edytuj

 
gru̐v (1.1)
 
gru̐v (1.1)
 
gru̐v (1.2)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
gruw • grüw
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dół, loch (jama, nora)[1]
(1.2) górn. kopalnia
odmiana:
(1.1-2) lp gru̐v; lm gru̐va
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
zdrobn. grīvła n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: kȫłagru̐v
źródła:
  1. ↑   Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 166.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=gru̐v&oldid=7536206”