grabić (język polski) edytuj

 
mężczyźni grabią (1.1) liście
wymowa:
IPA[ˈɡrabʲiʨ̑], AS[grabʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) zgarniać grabiami siano, liście lub zżęte zboże, także wyrównywać powierzchnię ziemi
(1.2) książk. odbierać coś komuś siłą, łupić
(1.3) daw. rekwirować
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Obraz przedstawia cztery dziewczęta razem zbierające i grabiące o zmierzchu opadłe liście w ogrodzie. (z Wikipedii)
(1.2) Rudolf zgadza się, pasawczycy Leopolda przybywają do Pragi i jak każda najemna armia łupią i grabią[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zgrabiać, zagrabiać
(1.2) rabować, łupić, obdzierać, kraść, plądrować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. grobowniki nmos, grabież ż, grabieżca mos, grabie n, grabki nmos, zgrabiarka ż, grabienie n, ograbienie n
związki frazeologiczne:
siecze i grabi razem
etymologia:
prasł. *grabiti → 'zgarniać, do siebie, dla siebie; rabować'[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Karel Krejčí , Praga: legenda i rzeczywistość, s. 101, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974.
  2.   Hasło „grabić” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.