grań

grań (język polski)

grań (1.1)

wymowa:

IPA: [ɡrãɲ], AS: [grãń], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) geol. geogr. grzbiet górski o bardzo stromych zboczach, zwykle wąski i skalisty

(1.2) ostre zetknięcie się ścian lub innych płaszczyzn

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	grań	granie
dopełniacz	grani	grani
celownik	grani	graniom
biernik	grań	granie
narzędnik	granią	graniami
miejscownik	grani	graniach
wołacz	grani	granie

przykłady:

(1.1) Koledzy szykują się do zimowego przejścia grani Tatr Zachodnich.

(1.1) (…) widzicie tę grań, tu o pięćdziesiąt metrów niżej poczynającą się u stóp urwistej ściany?

(1.2) Lira mi pękła na grani ołtarza, (…)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) krawędź, kant

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. graniówka ż, granica ż

przym. graniowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też grań w Encyklopedii staropolskiej

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) crag
• koreański: (1.1) 바위 (pawi)
• niemiecki: (1.1) Grat m; (1.2) Grat m
• włoski: (1.1) strapiombo m

źródła: