grænse (język duński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) granica

czasownik

(2.1) graniczyć
odmiana:
(1.1) en grænse, grænsen, grænser, grænserne
(2.1) at grænse, grænse, grænsede, grænset
przykłady:
(1.1) Polens nordlige grænse er 524 km lang.Północna granica Polski ma 524 km długości.
(1.1) Hendes indignation kendte ingen grænser!Jej oburzenie nie miało granic!
(1.1) Jeg er meget tålmodig, men der er dog grænser…! → Jestem bardzo cierpliwy, ale istnieją przecież jakieś granice…!
(2.1) I syd grænser Polen op til Slovakiet samt Tjekkiet.Od południa Polska graniczy ze Słowacją i z Czechami.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. begrænse
rzecz. begrænsning w
związki frazeologiczne:
etymologia:
dolnoniem. grensze < pol. granica[1]
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „grænse” w: Christian Becker-Christensen (red. gł.), Politikens Nudansk Ordbog med etymologi, Politikens Forlag, Kopenhaga 2000, ISBN 87-567-6087-6.