gospodyni (język polski) edytuj

 
gospodyni (1.2)
wymowa:
IPA[ˌɡɔspɔˈdɨ̃ɲi], AS[gospodńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta gospodarująca w domu
(1.2) kobieta gospodarująca na gospodarstwie rolnym
(1.3) właścicielka mieszkania lub domu
(1.4) kobieta, która reprezentuje instytucję, organizatorów wobec gości
(1.5) kobieta, która prowadzić cudze gospodarstwo domowe za wynagrodzenie
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Iwona nie sprawdza się jako gospodyni, widziałaś jaki ma bardak w domu.
(1.2) Rano gospodyni wydoiła krowy i nakarmiła kury.
(1.3) Szukałem wczoraj gospodyni, chcąc opłacić czynsz, ale jej nie znalazłem.
(1.4) Bardzo proszę panią Ludmiłę, by pełniła obowiązki gospodyni, wszak każde ciało potrzebuje głowy.
(1.5) Zostawiłem klucze u gospodyni, bo proboszcz pojechał na spotkanie dekanalne do Goleszowa.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gospodyni domowa, pejor. kura domowa
(1.2) reg. śl. gaździna
(1.3) pani domu
(1.5) gosposia, pomoc domowa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gospodarstwo n, gospodarka ż, gospodarowanie n, gospodarzenie n, gospoda ż
zdrobn. gosposia ż
forma męska gospodarz m
przym. gospodarski, gospodarczy
czas. gospodarować ndk., gospodarzyć ndk., zagospodarować dk.
przysł. gospodarsko
związki frazeologiczne:
dobra gospodyni ma zawsze pełno w skrzynizła to gospodyni, która lnu z wody nie wyczyni
etymologia:
pol. gospodarz + -yni[1]
uwagi:
nie mylić z: gospodarka
tłumaczenia:
dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: gospodarz
źródła:
  1. Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 122.