wymowa:
IPA[ɡɔɕˈt͡ɕĩnːɨ], AS[gośćĩ•ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.gemin. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) chętnie przyjmujący kogoś u siebie, serdeczny i przyjazny dla gości
(1.2) przeznaczony dla gości, podróżnych
(1.3) związany z wizytą osoby zaproszonej

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) gw. (Poznań) gospodarz karczmy[1]
odmiana:
(1.1)
(1.2-3)
przykłady:
(1.1) Lubię do nich przyjeżdżać. dla nas tacy gościnni.
(1.2) Gospodarz zakwaterował nas w pokojach gościnnych na piętrze.
(1.3) Byłem wczoraj na gościnnym wykładzie profesora z Francji.
składnia:
kolokacje:
(1.1) gościnny gospodarz • gościnne przyjęcie • gościnni mieszkańcy
(1.2) pokoje gościnne
(1.3) gościnny wykład / występ
synonimy:
(1.3) wyjazdowy
antonimy:
(1.1) niegościnny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gościni ż, gość m, gościna ż, gościnność ż, gościniec m, ugaszczanie n
przysł. gościnnie
czas. gościć
przym. gościowy, gościnnie
związki frazeologiczne:
gościnne progigościnne występy
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 255.