gołąbek (język polski) edytuj

 
gołąbki (1.1)
 
gołąbek (1.2)
 
gołąbek (1.3)
 
gołąbki (1.4)
 
gołąbki (1.6)
wymowa:
IPA[ɡɔˈwɔ̃mbɛk], AS[gou̯õmbek], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zdrobn. od: gołąb, pieszczotliwie o gołębiu
(1.2) pot. pisklę gołębia
(1.3) mikol. Russulaceae[1], grzyb blaszkowy należący do rodziny gołąbkowatych; zob. też gołąbkowate w Wikipedii
(1.4) kulin. danie z ryżu i mielonego mięsa zawiniętego w liście kapusty; zob. też gołąbki (potrawa) w Wikipedii
(1.5) pieszczotliwie o kimś bliskim
(1.6) żart. o kimś zakochanym, pozostającym w związku
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
(1.1) U drzwiowego progu, okno kuchenne było otwarte: wychodził dym jakby pogorzelowy, z kłębów dymu, jak biały gołąbek, zabłysła kuchmistrzowa świecąca czapeczka.
(1.3) Marta nagotowała gołąbków, bigosów, flaczków, a goście jedzą tylko sałatkę warzywną.
(1.4) Gołąbki jedną ze specjalności polskiej kuchni, którą przygotowuje się z liści kapusty z farszem z mięsa i ryżu.
składnia:
kolokacje:
(1.4) robić / zrobić / przygotowywać / przygotować / gotować / ugotować / podać / podawać / serwować / zamówić / zamawiać / jeść / zjeść / zjadać / jadać / doprawiać / przyprawiać gołąbki
fruczak gołąbek
synonimy:
(1.3) surojadka
antonimy:
hiperonimy:
(1.4) potrawa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gołąb m, gołębica ż, gołębię n, gołębiowate nmos, gołębnik m, gołębiarz m, gołębiarka ż, gołębiarnia ż, gołębiarstwo n, gołąbkowate nmos, gołąbeczek m, gołąbeczka ż
forma żeńska gołąbka ż
przym. gołębi, gołębiarski
związki frazeologiczne:
gołąbek pokojupieczone gołąbki nie lecą same do gąbkigruchać jak dwa gołąbkikochać się jak dwa gołąbki
etymologia:
(1.1-3,5-6) pol. gołąb
(1.4) st.orm. կաղամբ (kałamb) → kapusta[2]
uwagi:
(1.4) zwykle w lm; zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: gołąb
źródła:
  1.   Hasło „Russulaceae” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2.   Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.