Wikisłownik

gnostycyzm

wymowa:
ⓘ
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) filoz. rel. synkretyczny nurt filozoficzno-religijny wczesnego chrześcijaństwa głoszący dualistyczą koncepcję świata, który łączył elementy religii chrześcijańskiej, filozofii hellenistycznej i z religii pogańskich Azji Mniejszej, Babilonu, Egiptu, Grecji i Syrii oraz motywy z astrologii i judaizmu; zob. też gnostycyzm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikgnostycyzmgnostycyzmy
dopełniaczgnostycyzmugnostycyzmów
celownikgnostycyzmowignostycyzmom
biernikgnostycyzmgnostycyzmy
narzędnikgnostycyzmemgnostycyzmami
miejscownikgnostycyzmie[1]gnostycyzmach
wołaczgnostycyzmie[1]gnostycyzmy
przykłady:
(1.1) Obecnie gnostycyzm łączy się zazwyczaj z twierdzeniem, że ludzka natura jest plastyczna i można ją zmieniać[2].
(1.1) Franciszek wskazuje na dwóch wrogów świętości: współczesne postacie gnostycyzmu i pelagianizmu[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) herezja gnostycyzmu
synonimy:
(1.1) gnoza
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) doktryna
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gnostyczka ż, gnostyk mos, gnoza ż
przym. gnostycki, gnostyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. gnostyk + -izm < łac. gnosticus < gr. γνωστικός (gnōstikós) → poznawczy
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „‑zmie” wymawia się alternatywnie jako „‑zmie” albo „‑źmie”.
  2. ↑ z Internetu
  3. ↑ z Internetu
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=gnostycyzm&oldid=7947603”