gliwieć (język polski) edytuj

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˈɡlʲivʲjɛ̇ʨ̑], AS[glʹivʹi ̯ėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.i → j 
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zgliwieć)

(1.1) st.pol. psuć się[1]
(1.2) spoż. o serze twarogowym: dojrzewać, rozkładając się pod wpływem drobnoustrojów lub dodatków chemicznych w mazistą postać
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Gliwice nmos, gliwienie n, zgliwienie n
czas. zgliwieć dk.
przym. gliwy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: psuć się
źródła:
  1. Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 221.