glikogen
glikogen (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) biochem. polisacharyd stanowiący materiał zapasowy dla komórek zwierzęcych, gromadzony głównie w wątrobie i mięśniach; zob. też glikogen w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik glikogen glikogeny dopełniacz glikogenu glikogenów celownik glikogenowi glikogenom biernik glikogen glikogeny narzędnik glikogenem glikogenami miejscownik glikogenie glikogenach wołacz glikogenie glikogeny
- przykłady:
- (1.1) Glukoza jest magazynowana w mięśniach i wątrobie w postaci glikogenu i stamtąd uwalniana do krwi[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. glikogenowość ż, glikogenoliza ż
- przym. glikogenowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) glycogen
- baskijski: (1.1) glukogeno
- duński: (1.1) glykogen n
- francuski: (1.1) glycogène m
- hiszpański: (1.1) glucógeno m
- karpatorusiński: (1.1) ґлікоґен m
- kataloński: (1.1) glicogen m
- norweski (bokmål): (1.1) glykogen n
- norweski (nynorsk): (1.1) glykogen n
- nowogrecki: (1.1) γλυκογόνο n
- rosyjski: (1.1) гликоген m
- słowacki: (1.1) glykogén m
- słoweński: (1.1) glikogen m
- szwedzki: (1.1) glykogen n
- włoski: (1.1) glicogeno m
- źródła:
- ↑
Hasło „glikogen” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Majka LisiŃska-KozioŁ, Nałogowcy emocji, „Dziennik Polski”, 2005-09-09, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
glikogen (język słoweński) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: