gleichzeitig

gleichzeitig (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈɡlaɪ̯çˌʦaɪ̯tɪç] ​

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) jednoczesny, równoczesny

w funkcji przysłówka

(2.1) jednocześnie, równocześnie

odmiana:

(1.1) nie stopniuje się;

 

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba	der gleichzeitige	die gleichzeitige	das gleichzeitige	die gleichzeitigen
	mieszana	(k)ein gleichzeitiger	(k)eine gleichzeitige	(k)ein gleichzeitiges	keine gleichzeitigen
	mocna	gleichzeitiger	gleichzeitige	gleichzeitiges	gleichzeitige
Gen.	słaba	des gleichzeitigen	der gleichzeitigen	des gleichzeitigen	der gleichzeitigen
	mieszana	(k)eines gleichzeitigen	(k)einer gleichzeitigen	(k)eines gleichzeitigen	keiner gleichzeitigen
	mocna	gleichzeitigen	gleichzeitiger	gleichzeitigen	gleichzeitiger
Dat.	słaba	dem gleichzeitigen	der gleichzeitigen	dem gleichzeitigen	den gleichzeitigen
	mieszana	(k)einem gleichzeitigen	(k)einer gleichzeitigen	(k)einem gleichzeitigen	keinen gleichzeitigen
	mocna	gleichzeitigem	gleichzeitiger	gleichzeitigem	gleichzeitigen
Akk.	słaba	den gleichzeitigen	die gleichzeitige	das gleichzeitige	die gleichzeitigen
	mieszana	(k)einen gleichzeitigen	(k)eine gleichzeitige	(k)ein gleichzeitiges	keine gleichzeitigen
	mocna	gleichzeitigen	gleichzeitige	gleichzeitiges	gleichzeitige

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Gleichzeitigkeit ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: