gigant

gigant (język polski)

giganci (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈɟiɡãnt], AS: [ǵigãnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mit. gr. każdy z olbrzymów o wężowych splotach zamiast nóg, synów Uranosa i Gai; zob. też giganci (mitologia grecka) w Wikipedii

(1.2) zob. olbrzym

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) przen. coś (także organizacja) dużego i silnego

(2.2) slang. młodzieńcza ucieczka – z domu, z zakładu opiekuńczego lub poprawczaka

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gigant	giganci
dopełniacz	giganta	gigantów
celownik	gigantowi	gigantom
biernik	giganta	gigantów
narzędnik	gigantem	gigantami
miejscownik	gigancie	gigantach
wołacz	gigancie	giganci
depr. M. i W. lm: (te) giganty

(2.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gigant	giganty
dopełniacz	giganta	gigantów
celownik	gigantowi	gigantom
biernik	gigant	giganty
narzędnik	gigantem	gigantami
miejscownik	gigancie	gigantach
wołacz	gigancie	giganty

przykłady:

(1.1) Bogowie olimpijscy wygrali walkę z gigantami.

(1.1) Wielu gigantów zginęło przygniecionych rzuconymi na nich głazami, które utworzyły wyspy.

(1.2) Wszyscy mieszkańcy wioski bali się górskich gigantów.

(2.1) Drobni sklepikarze przegrywają z handlowymi gigantami.

składnia:

kolokacje:

(1.1) gigantomachia

(2.1) slalom gigant

(2.2) na gigancie

synonimy:

(1.2) olbrzym, kolos

(2.2) ucieczka, zrywka, dzida

antonimy:

(1.2) karzeł, krasnal, liliput, pogard. kurdupel

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gigantka ż, gigantyzm mrz, gigantyczność ż

przym. gigantyczny, gigancki

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. γίγας

uwagi:

zob. też gigant w Wikipedii

(2.2) zwykle w zwrocie „być na gigancie”

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) giant
• arabski: (1.2) مارد
• białoruski: (1.2) гігант m; (2.1) гігант m
• bułgarski: (1.1) гигант m; (1.2) гигант m
• duński: (1.1) gigant w; (2.1) gigant w
• francuski: (1.1) géant m; (1.2) géant
• hiszpański: (1.2) gigante m; (2.1) gigante m
• islandzki: (1.2) jötunn m, risi m, tröll m, þurs m
• kataloński: (1.2) gegant m
• niemiecki: (1.1) Gigant m; (1.2) Riese m; (2.1) Gewaltiges
• nowogrecki: (1.2) γίγας m, γίγαντας m
• rosyjski: (1.1) гигант m; (2.1) гигант m
• słowacki: (1.1) gigant m; (2.1) gigant m
• szwedzki: (1.2) gigant w; jätte w; koloss w

źródła:

gigant (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) gigant

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. giganto, gigantino, gigantismo

przym. giganta

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Morfem oficjalnie zatwierdzony w roku 1909 (Unua Oficiala Aldono al Universala Vortaro).

źródła:

gigant (slovio)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

гигант

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) olbrzym

odmiana:

(1.1) lm gigantis

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

gigant (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) gigant, olbrzym

odmiana:

(1.1) en gigant, giganten, giganter, giganterna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) jätte, koloss

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. gigantisk

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: