gestapowiec (język polski)

edytuj
 
gestapowiec (1.1)
wymowa:
IPA[ˌɡɛstaˈpɔvʲjɛt͡s], AS[gestapovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. funkcjonariusz gestapo[1]
(1.2) pogard. obraź. nielubiana osoba, wredna, autorytatywna
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Z wyroków sądów podziemnych ginęli konfidenci, szmalcownicy, gorliwi gestapowcy i policjanci, urzędnicy gestapo i administracji okupanta, strażnicy z Pawiaka, a także szczególnie znienawidzeni funkcjonariusze Urzędów Pracy[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) menda, faszysta, nazista
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) policjant, funkcjonariusz, nazista
hiponimy:
holonimy:
(1.1) gestapo
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gestapo n, Gestapo n
przym. gestapowski
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. gestapo + -owiec
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „gestapowiec” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Karol Mórawski, Warszawa: dzieje miasta, 2003, s. 322.