gestapowiec
gestapowiec (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌɡɛstaˈpɔvʲjɛt͡s], AS: [gestapovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. funkcjonariusz gestapo[1]
- (1.2) pogard. obraź. nielubiana osoba, wredna, autorytatywna
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gestapowiec gestapowcy dopełniacz gestapowca gestapowców celownik gestapowcowi gestapowcom biernik gestapowca gestapowców narzędnik gestapowcem gestapowcami miejscownik gestapowcu gestapowcach wołacz gestapowcu gestapowcy
- przykłady:
- (1.1) Z wyroków sądów podziemnych ginęli konfidenci, szmalcownicy, gorliwi gestapowcy i policjanci, urzędnicy gestapo i administracji okupanta, strażnicy z Pawiaka, a także szczególnie znienawidzeni funkcjonariusze Urzędów Pracy[2].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) policjant, funkcjonariusz, nazista
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) gestapo
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) гестапавец m
- duński: (1.1) gestapomand w
- rosyjski: (1.1) гестаповец m
- ukraiński: (1.1) гестапівець m
- źródła:
- ↑ Hasło „gestapowiec” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Karol Mórawski, Warszawa: dzieje miasta, 2003, s. 322.