garłacz

garłacz (język polski)

garłacz (1.1)

garłacz (1.2)

garłacz (1.3)

garłacz (2.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. wojsk. krótka ręczna broń palna z trąbkowatym wylotem lufy, strzelająca siekańcami, używana w Europie w XVII–XVIII wieku; zob. też garłacz w Wikipedii

(1.2) wojsk. nasadka karabinowa do wystrzeliwania granatów, stosowana podczas I wojny światowej i w okresie międzywojennym; zob. też granatnik nasadkowy w Wikipedii

(1.3) archit. dekoracyjne zakończenie rynny dachowej, rozpowszechnione w budownictwie gotyku i renesansu; zob. też rzygacz w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) ornit. hodowlana odmiana gołębia domowego, rasy zaliczane do grupy gołębi dętych

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	garłacz	garłacze
dopełniacz	garłacza	garłaczy / rzad. garłaczów
celownik	garłaczowi	garłaczom
biernik	garłacz	garłacze
narzędnik	garłaczem	garłaczami
miejscownik	garłaczu	garłaczach
wołacz	garłaczu	garłacze

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	garłacz	garłacze
dopełniacz	garłacza	garłaczy / rzad. garłaczów
celownik	garłaczowi	garłaczom
biernik	garłacza	garłacze
narzędnik	garłaczem	garłaczami
miejscownik	garłaczu	garłaczach
wołacz	garłaczu	garłacze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gardłacz, tromblon, szturmak, muszkieton, espingola

(1.2) granatnik karabinowy, granatnik nasadkowy

(1.3) gargulec, pluwacz, plwacz, rzygacz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) blunderbuss; (1.3) gargoyle
• francuski: (1.1) tromblon m, mousqueton m; (1.3) gargouille ż
• hiszpański: (1.1) trabuco m; (1.3) gárgola ż
• niemiecki: (1.3) Wasserspeier m

źródła: