gangbar

gangbar (język niemiecki)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nadający się do przejścia

(1.2) (ogólnie) praktykowany

odmiana:

(1.1-2) st. wyższy gangbarer; st. najwyższy gangbarsten

(1.1-2)

 

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba	der gangbare	die gangbare	das gangbare	die gangbaren
	mieszana	(k)ein gangbarer	(k)eine gangbare	(k)ein gangbares	keine gangbaren
	mocna	gangbarer	gangbare	gangbares	gangbare
Gen.	słaba	des gangbaren	der gangbaren	des gangbaren	der gangbaren
	mieszana	(k)eines gangbaren	(k)einer gangbaren	(k)eines gangbaren	keiner gangbaren
	mocna	gangbaren	gangbarer	gangbaren	gangbarer
Dat.	słaba	dem gangbaren	der gangbaren	dem gangbaren	den gangbaren
	mieszana	(k)einem gangbaren	(k)einer gangbaren	(k)einem gangbaren	keinen gangbaren
	mocna	gangbarem	gangbarer	gangbarem	gangbaren
Akk.	słaba	den gangbaren	die gangbare	das gangbare	die gangbaren
	mieszana	(k)einen gangbaren	(k)eine gangbare	(k)ein gangbares	keine gangbaren
	mocna	gangbaren	gangbare	gangbares	gangbare

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) ein gangbarer Weg

(1.2) eine gangbarere Lösung • ein gangbarer Weg

synonimy:

(1.2) gängig

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Gehen n, Gang m, Gangbarkeit ż

czas. gehen

przym. gängig

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. gehen + -bar

uwagi:

źródła: