gaśnica

gaśnica (język polski)

gaśnica (1.1)

wymowa:

IPA: [ɡaɕˈɲiʦ̑a], AS: [gaśńica], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. przenośny przyrząd do gaszenia pożaru; zob. też gaśnica w Wikipedii

(1.2) środ. więz. nos

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gaśnica	gaśnice
dopełniacz	gaśnicy	gaśnic
celownik	gaśnicy	gaśnicom
biernik	gaśnicę	gaśnice
narzędnik	gaśnicą	gaśnicami
miejscownik	gaśnicy	gaśnicach
wołacz	gaśnico	gaśnice

przykłady:

(1.1) Ogień można zagasić gaśnicą lub zdusić kocem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) gaśnica samochodowa / pianowa / śniegowa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gaśnicowy m, gaszenie n

czas. gasić ndk.

przym. gaszący, gaśniczy, gaśnicowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: nos

• afrykanerski: (1.1) brandblusser
• albański: (1.1) zjarrfikës
• angielski: (1.1) fire extinguisher, extinguisher
• arabski: (1.1) مطفأة الحريق ż (míṭfaˁat al-ḥarīq)
• baskijski: (1.1) itzalgailu
• białoruski: (1.1) вогнетушыцель m
• czeski: (1.1) hasicí přístroj m
• duński: (1.1) brandslukker w, ildslukker w, slukker w
• esperanto: (1.1) estingilo
• estoński: (1.1) tulekustuti
• fiński: (1.1) käsisammutin, sammutin
• francuski: (1.1) extincteur m
• hiszpański: (1.1) extintor m
• kazachski: (1.1) от сөндіргіш (ot söndirgiş)
• koreański: (1.1) 소화기 (so.hwa.gi)
• litewski: (1.1) gesintuvas m
• niemiecki: (1.1) Feuerlöscher m
• nowogrecki: (1.1) πυροσβεστήρας m
• ormiański: (1.1) կրակմարիչ
• rosyjski: (1.1) огнетуши́тель m
• słowacki: (1.1) hasiaci prístroj m
• szwedzki: (1.1) brandsläckare w
• ukraiński: (1.1) вогнегасник m
• węgierski: (1.1) tűzoltókészülék
• włoski: (1.1) estintore m

źródła: