głownia (1.1)
 
głownia (1.2)
 
głownia (1.3)
 
kukurydza zaatakowana przez głownię (1.4)
wymowa:
IPA[ˈɡwɔvʲɲa], AS[gu̯ovʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.-ni… ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. palące się lub tlące się polano
(1.2) wojsk. główna część broni siecznej przeznaczona do cięcia lub kłucia; zob. też głownia w Wikipedii
(1.3) wojsk. rękojeść broni ręcznej, zwłaszcza siecznej
(1.4) biol. grzyb pasożytniczy wywołujący choroby zbóż; zob. też głownia (grzyb) w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
(1.1) Potem szelest suchych liści ustał, szept umilkł i jak raz w tej samej chwili głownia w piecowisku strzeliła obfitem światłem (…)[1]
(1.1) Słabo tlało jego ognisko; głownia spora dymiła jeszcze nieco: zaledwo zbliżył się homen, głownia stanęła na nogach, wyciągnęła dwa ramiona, a zarzewie zajaśniało dwoma błyszczącymi oczyma i razem z innymi śpiewać zaczęło[2].
(1.3) Biodra otaczał mu pas krepowy, od którego bogata szabla zwieszała się na jedwabnych rapciach; ale i szabla, i ubiór gasły przy bogactwie tureckiego gindżału, zatkniętego za pas, którego głownia tak była nasadzona kamieniami, że skry sypały się od niej.[3]
składnia:
kolokacje:
(1.1) płomień głowni
synonimy:
(1.1) żagiew, bierwiono, polano
(1.2) głównia, klinga, brzeszczot, pot. ostrze
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. głowa ż, głowienka
przysł. głównie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. E. Orzeszkowa, Cień
  2. L. Siemieński, Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie
  3. H. Sienkiewicz, Ogniem i mieczem