głownia
głownia (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. palące się lub tlące się polano
- (1.2) wojsk. główna część broni siecznej przeznaczona do cięcia lub kłucia; zob. też głownia w Wikipedii
- (1.3) wojsk. rękojeść broni ręcznej, zwłaszcza siecznej
- (1.4) biol. grzyb pasożytniczy wywołujący choroby zbóż; zob. też głownia (grzyb) w Wikipedii
- odmiana:
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik głownia głownie dopełniacz głowni głowni celownik głowni głowniom biernik głownię głownie narzędnik głownią głowniami miejscownik głowni głowniach wołacz głownio głownie
- przykłady:
- (1.1) Potem szelest suchych liści ustał, szept umilkł i jak raz w tej samej chwili głownia w piecowisku strzeliła obfitem światłem (…)[1]
- (1.1) Słabo tlało jego ognisko; głownia spora dymiła jeszcze nieco: zaledwo zbliżył się homen, głownia stanęła na nogach, wyciągnęła dwa ramiona, a zarzewie zajaśniało dwoma błyszczącymi oczyma i razem z innymi śpiewać zaczęło[2].
- (1.3) Biodra otaczał mu pas krepowy, od którego bogata szabla zwieszała się na jedwabnych rapciach; ale i szabla, i ubiór gasły przy bogactwie tureckiego gindżału, zatkniętego za pas, którego głownia tak była nasadzona kamieniami, że aż skry sypały się od niej.[3]
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ E. Orzeszkowa, Cień
- ↑ L. Siemieński, Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie
- ↑ H. Sienkiewicz, Ogniem i mieczem