głośność (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˈɡwɔɕnɔɕt͡ɕ], AS[gu̯ośność] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. techn. natężenie dźwięku odczuwane przez słuchających
odmiana:
(1.1) [1]
przykłady:
(1.1) Kupiłam głośniki o dużej głośności.
składnia:
kolokacje:
(1.1) regulacja głośności • pomiar głośności
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. głośny, głosowy, głośnikowy
rzecz. głośnik m, głosiciel m, rozgłośnia ż, głośniczek mrz
czas. głosić, pogłośnić, nagłaśniać ndk., nagłośnić dk., rozgłaszać ndk., rozgłosić dk.
przysł. głośno
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
por. cichość
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.