gędźba

gędźba (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɡɛ̃ɲʥ̑ba], AS: [gẽńʒ́ba], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) st.pol. dziś poet. muzyka, gra na instrumencie; zob. też gędźba w Encyklopedii staropolskiej

(1.2) st.pol. muz. zob. gęśle

(1.3) daw. rzad. grajkowie, muzykanci

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gędźba	gędźby
dopełniacz	gędźby	gędźb
celownik	gędźbie	gędźbom
biernik	gędźbę	gędźby
narzędnik	gędźbą	gędźbami
miejscownik	gędźbie	gędźbach
wołacz	gędźbo	gędźby

przykłady:

(1.1) Cmentarz jakby się napełniał cieniami… tłumem widm… gąszczem mrocznych zarysów… gędźbą rozjęczonych a cichych głosów… […]

(1.3) A że w izbie miejsca wkrótce nie stało, chłopcy i dziewczęta koło wiedli w podwórku, gdzie i gędźba usiadła na przyzbie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) muzyka

(1.2) instrument

(1.3) muzyk

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. gędzić ndk., gąść ndk.

rzecz. gędźbiarz m, gędzenie n, gędziec m, gęśle

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. czeskie hudba

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: muzyka

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: gęśle

źródła: