gąszcz (język polski) edytuj

 
gąszcz (1.1)
wymowa:
IPA[ɡɔ̃w̃ʃʧ̑], AS[gõũ̯šč], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub żeński[1]

(1.1) gęste skupienie drzew lub krzewów[2]
(1.2) kulin. gęsty sos pochodzenia indyjskiego, owocowo-warzywny, na bazie octu lub wina, często z dodatkiem rodzynek, śliwek lub fig
(1.3) przen. nieuporządkowane zbiorowisko przedmiotów, osób, faktów, zjawisk
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.3) gąszcz przepisów
synonimy:
(1.1) gęstwina
(1.2) czatnej, chutney
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gęstość ż, gęstwina ż, gęstnienie n, gąszczak m, Gąszczówka ż, Gąszcze nmos, Gąszczyk m/ż, gąszczaki nmos, zagęstnik mrz
zdrobn. gąszczyk m
czas. zagęścić, gęstnieć ndk.
przym. gęsty, gęstawy
przysł. gęsto, gęstawo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  2.   Hasło „gąszcz” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.